آيد آن روز كه ياران، همه ريمن گردد

دل چوتاريكي شب، سينه به ادكن گردد

****

روز شادي برود، درد و غمي باز آيد

مي و صهبا نبود، تيشه زدن فن گردد

اندرون همه را، آتش غم  باشد و بس

خيل دل ها همه آمادة  مردن گردد

نبود عارف و زاهد، نبود عاطفه اي

كه در آنروز همه، مایل خوردن گردد

سينه آنروز به يك مرهم غم محتاج است

كی شود مهر دلت، مونس آن تن گردد

اي خدا جز كرمت، شافي دردم نبود

چون حكيمان همه مامور به كشتن گردد

****

اين جليلي است كه هردم به تمنّا خيزد

روح سُفلي، زعنايات تو احسن گردد