تماشایت کنم شاید ، بخوانی از نگاه من

چنین اندر  فراق تو  گدازد  سوز و آه من

شبی نرگس بود دریا دمی چون ارغوان تنها

بیا مهری دگر فرما تویی خورشید و ماه من

دراین گرداب طولانی که می گردد سرا فانی

به این شعر و غزلخوانی هویدا گشته راه من

به شهلا می کنی مستم گرفتی با وفا دستم

اگر مستم ! اگر هستم ! ببخشای اشتباه من

رقیبان جمله در شورا شکسته ساغر صهبا

دلم با  عشق تو تنها امانم  ده  سپاه من .