در جهانی که مرا، خامنه ای شدرهبر

غمزه اهل جفا، گشته سراسر بی بر

ساقی از رطل گران، جام سبویم پُرکن

شدیقین سروسهی پیکرماخوش منظر

محفل  اهل قلم ،  راز  دلم  فاش نما

با سبویی که کند مست ازل، مه پیکر

شب غریبانه شکستند، دلم  اهل خطا

مرحبا شیخ وفا ، داده دوا ، هم چو پدر

یاد شیران کنم و موج خروشان و الیف

همچو غم خوار کند، چاره دردم به گُهر

ای خوشا وقت سحر یار صبوحی بدهد

تا رُخ از تیره بشویم ، به غزل های دگر

خواهم ای ماه دمن ، تارُم  تارَم بشوی

سرخوش ازمهرتو ازاول شب تابه