خواهم که توصیفی کنم  از  دوستان این زمان

بهتر شناسی راه  خود  از فتنه  باشی در امان

دسته اول :

از مردمانی پر گُهَر، هر دم کلامش سیم و زر

باید  که  بر گیری  عِبَر ،  دارد  مرام  و  آرمان

با شادی ات شادی کند با غصه ات غمها بَرَد

دنبال درمانت  رود   هر لحظه  گوید ارمغان

هر جا که بیند مستحق فورا بگوید حرف حق

وقت شفق یا در فلق  نوشد زجام  شوکران

بر محنت یاران غمین آری صداقت باشد این

مهری کند چون انگبین هادی بود بر پیروان

دسته دوم :

یا مردمی چون گرگ دد از مار افعی بلکه بد

او بی حیایی می کند  در هر اموری  بدگمان

از آشنایانی  دغل  با  کید  خود  شاد  از عمل

درکینه ورزی چون جمل بر دشمنانت میزبان

در  روزگار  بی کسی  دائم  بود  خار  و خسی

آری  شرر  میزد  بسی  شرّش بود  برما عیان

هرگز  نگوید  جز  ریا  حرف  و  حدیثش اغنیا

چون بی خبر بود  از خدا  در آخرت  بیند زیان

فکرش  مقام  دنیوی   غافل  شود  از  اُخروی

دشمن بود با مهدوی  هم  با عمل  هم با زبان