آنكه در  محفل  عشاق  عيان  می گردد

ناله ها  بود كه در سينه نهان می گردد

سینه در ناله  كه هيهات ازاين  چرخ فلك

برچه حكمی است كه دربادزمان ميگردد

خواهش  و بندگی  ما به  چه  كاری آيد

هر چه تقدير سرائيده  همان می گردد؟

راه  خود  گير  كه  در سينه  پر آتش تو

پرسش   ياوه  سرا  هيزم  جان  ميگردد

شبه  و   بختك   هايل   نبود   نور اميد

كه به هررنگ و ريا گرگ جهان ميگردد

قدح و باده بياور كه در اين  كنج  حزين

دل عشاق از  آن  شرحه  امان  ميگردد

برسان  بار  خدايا  كرمی  از  در  غيب

به جفا پشت  شبابی كه  كمان ميگردد

چه غريب است كه در گلشن  باغ رضوی

سمن و برگ و چمن؛ زار و فغان ميگردد

تومپندار كه"همتاسه" دمی خوش باشد

آب  سيلی است  كه درديده روان ميگردد