یارب در این شبهای غم

مرهم بجویم  بر دلم

آیا کسی خواهد دلم؟

آلام  آن  کم تر  کنم.

روزم چو شب  تاراز جفا

غوغا نماید بی حیا

عمری  به دنبال  وفا

پیدا  کنم  درد  آشنا !.

رفتم  دیار خاوران

تسکین بود محنت درآن

اما  دریغ  و  صد  فغان

پژمرده  دیدم  ارغوان

گفتم به آن شوریده سر

شیدا نمی بینم دگر

گفتا  نداری پس  خبر

از  عاشقان  در به در

در گلشن ما یاسمن

گردیده بی ارزش چو من

دیگر نمی گوید سخن

رسوای دهر است و دمن

گفتم به آن یار سبو

این غصه بر  ساقی بگو

داد خود  از  عادل بجو

چون  واثقم  بر  داد او.

شیون نمود ازروی تب

گفتا که : بانفرین و سب

محزون نماید روز و شب

هرگز  نمی داند ادب.

هردل که بی کین میشود

تنهاو مسکین میشود

در دام بی دین میشود

همواره غمگین میشود.

هر دم  نمودم  شکوه  را

از  اهرمن یا  اشقیا :

در محفل  مرد  خدا

خیل  شیاطین  هم  صدا .

شیطان پرستان  دغل

یکدل بود  در  هر عمل

ما  هم  به  ناچار  ازل

تنها  شدیم  و  بی امل.

۰۱ /۰۳/ ۹۰      ساعت ۲۷ : ۰۱

==================